Nie jest tajemnicą, że po Warszawie bardziej biega się niż chodzi. Miejski pęd życia może poczuć każdy, kto przyjeżdża tu pociągiem, a kiedy z niego wychodzi może odnieść wrażenie, że peron pełni funkcję bieżni. Tutaj biega się nawet po ruchomych schodach, a dokładnie po ich lewej stronie – zawsze dostępnej dla tych szybszych, bardziej spóźnionych i niecierpliwych. Prędkość z jaką porusza się przeciętny mieszkaniec Warszawy można przyrównać do truchtu, od którego zwykle zaczyna się poranny trening. Zasadniczo biega się wszędzie, z celem i bez celu. Wygląda to tak: najpierw przyspieszasz kroku w pogoni za tramwajem i autobusem, później wyprzedzasz przechodniów w nadziei, że uda Ci się przejść na pasach na wciąż jeszcze zielonym świetle. Nagle biegasz w tę i we w tę, niezależnie od potrzeby i jakby w oderwaniu od tego, że przecież jest sobota i Ty nigdzie się nie spieszysz… Czytaj dalej…